सदीच्छा

कधीतरी येतात आयुश्यात असे काही क्षण
अन् लोटला जातो मी खोल गर्तेत
अगदी तमाच्या तळाशी
शोधू लागतो स्वःताच स्वःताचे अस्तीत्व
अन् अडखळूनही पडतो काहीवेळा
बराचवेळ शोधल्यानंतरही अंधारामुळे
काहीच हाती लागत नाही
अन् कंटाळून परतावे म्हटले तरी
परतीचा मार्ग दिसत नाही.
अश्यावेळी अचानक चमकातात
तुमच्या सदीच्छांचे काजवेआणि
उजळून टाकीत सारा आसमंत
गवसून देतात माझ्यतले मीपण
अन् दाखवतातही परतीचा मार्ग
पुन्हा नव्या उमेदीने जगण्यासाठी
.-अनिल बिहाणी