ऐक माझं ....

मान्य ठरवूनही सोडता येत नाही हात ;
हटकून बदलता येत नाही वाट ..

पण ;
सुटलाय हाताला घाम
थांब जरा; सोड हात
घेउ दे श्वास मोकळा
हवं तर धरु अबोला

चालताना पायच्या भेगांमधुन
झिरपत चाललंय आयुष्य
ठिबकतंय दु:ख अखंड
गंजलेल्या नळासारखं

रोज रोज तीच पडझड
पुन्हा पुन्हा डागडुजी
तेच तेच ओरबडणं
पुन्हा उगाच मलमपट्टी

ऐक माझं इथंच थांबू
ठरवून सोडू हात
तुझं माहीत नाही
मी मात्र बदलतोय वाट , हटकून !

-अनिल बिहाणी

वादळ...!

गाडलेल्या मनाच्या तळघरात
आजही घोंघावतात
निद्रिस्त स्वप्नांची
वेडी वादळं.

उसळतात , रोरावतात
उद्ध्वस्त करीत सारं
होतात शांत
... आपसूकच कधीतरी

पण तरीसुद्धा ,

मनाच्या थडग्यावरील
अस्तित्वाची माती
मी कणभर देखील हलू देत नाही
निर्ढावलेपणाने ! नि:संशय !

-अनिल बिहाणी

पाउस...

.

आज आभाळ भरून आलं
पण..पाउस आलाच नाही .

नेत्रं उजाळली
मनं शहारली
पदरं कुजबुजली
पण...पाउस आलाच नाही .

... आस सडली
स्वप्नं ओघळली
धरती हळहळली
पण..पाउस आलाच नाही

मुंडकी टांगली
वस्ती पांगली
अश्वासनं विखुरली
पण...पाउस आलाच नाही !

-अनिल म. बिहाणी