भारलेले स्तब्ध सारे
गोठलेले चन्द्र तारे
निश्चल ही धरा आणिक
थांबलेले ऊधाण वारे
साचलेले काही नारे
रेंगाळलेले काही पुकारे
एक अनामिक करकर करती
उघडी सताड सारी दारे.
कधी तरी उठतात पहारे
भानावर येते सारे
एक बदल जाणवतो मात्र
भासतात हे वारे खारे.
-अनिल बिहाणी.
नमस्कार मित्रानो. मी अनिल बिहाणी . मझ्याबाबातीत सांगण्यासारखे विशेष काहिच नाहि.मी एक् सर्वसामान्य कुटुंबातला सर्वसामान्य मुलगा आहे.पण प्रत्येक समान्यात कुठे तरि असामन्यत्व द्डलेलं असतं.माझ्यातल्या या असामान्यत्वाचा शोध् घेणे सद्या सुरु आहे.
Saturday, April 26, 2008
आई........
एक वठलेला व्रुक्ष उभा
देत आधार वेलाला त्या
नाही शक्ती तरिही कसाबसा
तग त्याने धरलेला.
तोच शक्ती वेलाची त्या
तोच त्याची भक्ती
तोच त्याची प्रेरणा अन्
तोच त्याचे अस्तित्वही.
कसली ही वेडी माया ?
खरेच मजला ठाउक नाही
आहे ठाउक एकच मजला
म्हणतो मी त्यास आई.
-अनिल बिहाणी.
देत आधार वेलाला त्या
नाही शक्ती तरिही कसाबसा
तग त्याने धरलेला.
तोच शक्ती वेलाची त्या
तोच त्याची भक्ती
तोच त्याची प्रेरणा अन्
तोच त्याचे अस्तित्वही.
कसली ही वेडी माया ?
खरेच मजला ठाउक नाही
आहे ठाउक एकच मजला
म्हणतो मी त्यास आई.
-अनिल बिहाणी.
Subscribe to:
Posts (Atom)